Huwelijksfotografie
114094! Zoveel foto’s heb ik blijkbaar gemaakt in 2018. Via Lightroom kan je gemakkelijk alle metagegevens opzoeken. Even een overzichtje:
- 114094 foto’s in het totaal
- Nikon 24-70, 2.8: 25068 foto’s (21,97 %)
- Nikon 70-200, 2.8: 1974 foto’s (1,73 %)
- Sigma Art 85 mm, 1.4: 10407 (9,12 %)
- Sigma Art 35 mm, 1.4: 70113 (61,45 %)
61 Percent van de foto’s zijn gemaakt met een 35 mm! Behoorlijk confronterende cijfers vind ik persoonlijk. Echter een zeer logisch gevolg van mijn stijl van huwelijksfotografie.
Welk objectief voor huwelijksfotografie?
Ik heb zeker niet alle waarheid in pacht. Alles behalve trouwens… De manier van werken als huwelijksfotograaf is iets persoonlijks. Ik doe alvast even een uiteenzetting van wat ik persoonlijk het makkelijkst werken vind. Heb je toch een andere mening: mooi zo (en laat het mij zeker weten)!
1 objectief
Een vreemde gedachtengang wat nu komt, maar volg mij even. Moest ik naar een huwelijk gaan en maar 1 objectief mogen meenemen is dat een 24-70 mm 2.8. Het is simpelweg het enige objectief waar je alles mee zou kunnen doen. Je kan breed genoeg shooten wanneer de ruimtes toch net wat te krap worden en je hebt nog genoeg zoom om wat closer te gaan. Ik denk bijvoorbeeld aan het moment dat de bruid de kerk binnenwandelt. Hier heb je een brede shot nodig met een mooi overzicht, maar ook een close up om haar (vaders) reactie te kunnen zien.
2 objectieven
Als ik echter twee objectieven mee mag nemen drop ik zo snel mogelijk de 24-70. Een 35 mm is wat je nodig hebt. Ter aanvulling kan je opteren voor een 85 mm. Dit is de combinatie waar ik doorgaans mee rondloop op een huwelijk.
Heilige drievuldigheid?
Ik schop ongetwijfeld wat andersgezinden tegen de schenen. Een 24-70 mm in combinatie met een 70-200 mm en eventueel een 14-24 mm klinkt heel aanlokkelijk. Je kan naadloos van 14 mm naar 200 mm gaan. In mijn eerste 3 jaren als huwelijksfotograaf liep ik ook zo rond. In mijn geval zorgde het echter niet voor betere foto’s. De keren dat je verder dan 85 mm moet gaan zijn echt wel enorm beperkt. Je hebt simpelweg geen nood aan meer zoom:
- Klaarmaken van de bruid: de dag dat je geboekt wordt door koppels waar hun huis groot genoeg is om te shooten met een 70-200 mm, verdien je waarschijnlijk genoeg om eender welke lens te kopen. Doe het dan ook meteen goed en koop de sigma 200-500 ;).
- Ceremonie: Er is 1 moment dat je eventueel veel zoom kan gebruiken. Wanneer de bruid binnen komt. Voor de rest van de ceremonie heb je ruimte genoeg om rond te wandelen en wat dichter bij je onderwerp te komen. En die foto met de bruid en haar vader bij het binnenwandelen… Je kan nog altijd je foto even bijcroppen in nabewerking als je per se wat meer zoom wilt.
- Fotoshoot: 85 mm is meer dan genoeg om een mooie compressie te krijgen, als dat is waar je op zoek naar bent. Doorgaans moet je in België al moeite doen om een locatie te vinden waar je de volledige 70-200 in een huwelijksreportage tot zijn recht kan laten komen. Dichterbij komen met de 85 mm dus.
- Receptie: een 70-200 op een receptie gebruiken is hetzelfde als een eerste date plannen in een discotheek. Het lijkt cool maar je hebt eigenlijk geen contact met elkaar en is dus behoorlijk asociaal. Drop de zoom, pak een 35 mm en ga gezellig bij de mensen staan. Niemand wacht op “headshots”, je koppels willen niet zien dat mensen lachen, maar willen weten waarom mensen lachen. Geen pasfoto’s dus, wel verhalende foto’s.
- Avondfeest: Ga gewoon voor een lekker snelle lens. 1.4 is zoveel leuker dan 2.8.
Enter Sigma
Ik ben een Nikon fanboy. Altijd geweest en er moe(s)t veel gebeuren om mij te overtuigen naar een ander merk te gaan. Los van het feit dat er voor mij geen enkele camera kan tippen aan de Nikon D850, ben ik toch beginnen twijfelen. De reden waarom vertel ik in een van de volgende posts. Al een tipje van de sluier: de toekomst van spiegelreflexen, de hete adem van Sony en het (gebrek aan een) community-gevoel bij Nikon gebruikers. Maar goed, dit is geen klaagzang, deze post is een enorm positieve post. Het gaat helaas niet over Nikon, wel over Sigma!
“Is dat niet dat B-merkje? Dat valt uit elkaar man!”
Mijn vader toont zijn liefde door, op het irritant af, tips te geven. Tegen mijn zin moet ik toegeven dat hij doorgaans gelijk heeft. Af en toe liggen de fundamenten van deze levenswijsheden echter verankerd in de ouderlijke quote “omdat ik het zeg”. Empirisch onderzoek door mijn pa krijgt dan altijd de bovenhand.
Wanneer ik zei dat ik niet met Nikon glas werkte maar wel met dat van Sigma, heb ik weer wat uitgesproken meningen voorgeschoteld. “Niet professioneel genoeg, dat valt uit elkaar, B-merk,…”
Ik kon hem niet tegenspreken…
… als Sigma hun Art reeks niet op de markt had gebracht
Ok, ik geef toe, het is lichtjes overdreven. Ik claim niet dat de niet-art reeks zomaar uit elkaar gaat vallen. Er zit echter waarheid in de uitspraak dat de kwaliteit van vroegere Sigma objectieven niet geweldig was. Sigma is echter niet meer Sigma anno de jaren tachtig. Hun nieuwste Art reeks krijgt niets dan lof.
Review Sigma Art
Er zijn websites gespecialiseerd in dit topic. Een echte technische review laat ik dan ook liever aan hen over. Om toch even een summiere samenvatting te geven… Dit is zowat de conclusie:
Bouwkwaliteit
subliem! Het enige wat er eventueel nog op aan te merken valt is dat er nog geen volledige bescherming is tegen stof of spatwater.
Autofocus
Doorgaans is de autofocus bij de Sigma Art reeks enorm goed. Afhankelijk van het objectief natuurlijk. De 85 mm 1.4 Art is niet zo snel als de 35 mm 1.4 Art, maar dat is nu eenmaal het neveneffect van een 85 mm. Dit heb je dus bij alle merken. Kleine kanttekening: de Art lenzen hebben geen ingebouwde beeldstabilisatie. Als je werkt met een Sony Camera maakt dit niet enorm veel uit, aangezien de body’s doorgaans in-body beeldstabilisatie hebben. Werk je zoals mij echter met Nikon (De D850) dan zit je zonder image stabilization. Maar dat neem ik dan weer meer Nikon kwalijk dan Sigma :).
Front focus/ back focus
Ik heb het bij zo goed als elke camera al voorgehad. Behoorlijk irritant als je op 1.4 wilt shooten en het is nét niet scherp waar je het scherp wilt hebben. Als je een nieuwe camera of objectief koopt zou je ze eigenlijk altijd moeten kalibreren. Je kan dit enerzijds in camera doen. Wat helemaal cool is bij sigma: je kan een docking station kopen om je objectieven zelf bij te regelen.
Vervorming, lichtafval en chromatische aberratie
Hoe breder je objectief, hoe meer vervorming en lichtafval je hebt. Aan de regels van fysica verander je immers niets. Het belangrijkste dat je moet weten: 1 klikje op de knop “lenscorrectie” in Lightroom en alles is weggewerkt. Dat geldt zowel voor Sigma als de merkeigen objectieven van camerafabrikanten.
Scherpte
Google het gewoon even. Yes, de Art reeks is ENORM scherp en moet niet onder doen (en doet vaak zelfs beter) dan de merkeigen objectieven.
Bokeh
Wanneer je met een groot diafragma gaat shooten krijgt het “onscherpe deel” van de foto een vaak mooie onscherpte. Fotonerds zoals ik gebruiken het hipsterwoord “bokeh” hiervoor. Korte conclusie: de bokeh is lekkah!
Bij lichtsterke objectieven kan je vaak een verkleuring merken in de bokeh.
Prijs
De Art reeks van Sigma is goedkoper dan de merkeigen objectieven van de cameraproducenten.
Conclusie
Eigenlijk is dit artikel bijna meer een debat over zoom t.o.v. primes. Persoonlijk geef ik enorm de voorkeur aan objectieven met een vast brandpunt. Getuige het aantal gemaakte foto’s met mijn 35 mm. Er zijn heel veel goede argumenten om te werken met de combinatie 24-70 en 70-200. Ik merk echter dat mijn manier van shooten bij huwelijken enorm veranderd en verbeterd is door het werken met een prime.
Wil je echt maar 1 objectief? Koop een 24-70. Als je echter toch ok bent met meerdere primes,… Je zit sowieso goed met de Sigma Art 35 mm. Aanvullend raad ik persoonlijk een Sigma art 85 mm aan.
Pics or it didn’t happen
Dit artikel zou vrij droog zijn zonder wat leuke beelden van het laatste huwelijksseizoen. Bij deze…!